274 ـ روزبه پیمان یا یکم آذر خجسته باد!

هشتاد و یک سال پیش در چنین روزی ماهنامه‌ی پیمان نخستین شماره‌اش را بیرون داد. این ماهنامه که در هفت دوره‌ی یکساله اش شاهراه رستگاری را بروی جهانیان باز نمود از هر دیده‌ که بنگریم شایسته‌ است روزی را بیادش گرامی داریم و آن را روزبه [=عید] گیریم. ما در این پایگاه بیشتر از روزنامه‌ی پرچم گفتار آورده ایم ولی این پیمان بود که نخست آغازید و راه و آیین زندگانی را به ایرانیان ، شرقیان و نیز به جهانیان یاد داد.

ما هفت دوره‌ی پیمان را در میان کتابهامان در این پایگاه گزارده‌ایم و نیز برخی از کتابها از آن ماهنامه‌ی پرارج گرد آوری شده مانند در پاسخ حقیقتگو ، در پیرامون مادیگری ، یک درفش یک دین ،‌ دین و دانش ، دردها و درمانها ، ما چه میخواهیم؟ ...

بتازگی چهار دفتر دیگر از آن ماهنامه گرد آورده و بزودی در دسترس خواهیم گزارد. نامهاشان اینهاست :

273 ـ‌ کج فهمیهایی درباره‌ی پاکدینی ـ2

این خود پرسش ارجداریست که چرا در آن زمان « بزرگان توده» زبان در کام کشیده بودند. پاسخ این را باید در تاریخچه‌ی گفتارنویسیها و بررسیهای دانشی کسروی که از 1301 آغاز می شود جست. کوتاهِ داستان اینست که از همان آغازِ گفتارنویسیهای او در روزنامه ها ، نویسندگان ایران دانستند که ستاره‌ی پرفروغ و بیمانندی در آسمان نویسندگی ایران درخشیدن گرفته. سپس برخی از روی رشک و برخی از روی دانشفروشی پیچیدگیهایی به او آغاز کردند ولی پاسخهای استواری که ازو شنیدند ایشان را به این باور رساند که با شخصیتی برجسته ، دانشی گسترده ، قلمی توانا و زبانی برا روبرویند. اینبود پا در گلیم خود کشیدند و حد خود دانستند. برای آنکه سخنمان بی‌دلیل نماند ، از میان نمونه ها یکی را در اینجا یاد می کنیم